හදිස්සිකාර මධුමතී

අන්න බලපන්

මධුමතී !

තරුවක් වැටුණා

හරිම හිමිහිට

හරියටම

අන්න අර ටැලිපොන් කණුවෙ

මුදුනටම

පතපන් පතපන්

අවුරුදු පන්සීයක් ගියත්

අපෙ එකතු වීමම පතපන්!

උඹට මතකද

  මධුමතී ?

මේ වගේම හවසක

මේ වගේම අහම්බෙක

මේ වගේම හදිස්සියක

අන්තිමට අපි හමු උනා

ආන්න අර

ඔප නැති කොන්ක්‍රීට් පිල උඩ

මට දුකයි

 මධුමතී !

එදා ඒ හැන්දෑව

කොයි තරම් නම්

  කෙට්ටුද ?

මගෙ හිතටත් වඩා කෙට්ටුයි

ඒත්

මම මේ තරම්ම

දුක් වෙන්නේ ඇයි නේද

  මධුමතී ?

උඹෙ අතේ ඔරලෝසුවෙ තප්පරේ

මගේ හිතේ පැයක් නම්

පැය හතරක්ම

මං උඹෙ අත

අල්ලන් හිටිය එකම

ඇති නේද

 මධුමතී ?