2014/09/26

රිදුම


අහම්බය නමැති එක කල්පයක
ඇබිති හැඩ ගත් සිනිඳු තප්පරෙක
ලියා තිබුණා නොවෙද පිය සොඳුර
අඹ මලක් පිපෙන විට
එහි රේණු සැලෙන විට
නුඹේ ඔය නිල් දිගැස
මගේ ඇහේ වදින ලෙස

ප්‍රේමයෙහි සුරංගන අද මෙලෙස
මගේ හිස සිඹින මුත් බැති සිතින
ඉනුවෙ කඳුලැළි නොවෙද පිය සොඳුර
එදා ඇස් ගැටි මොහොත
පටන් සැදි රිදුමකට
ගොදුරු වුණි මගේ හද
කිසි දිනෙක සුව නොවන

සහන් පද්මසංඛ පීරිස්
(THЕ SAHAN)
2014 සැප්තැම්බර් 25

2 comments:

  1. මාස හතරකට පස්සෙ ඔන්න අද අප්ඩේටු වුණාලු ඇ...

    කවිය අපුරුයි.. ඒත් එන්නෑනෙ එක අයිඩියාවක් හිතට කොටන්න උත්තරේකට........
    ඊළග දාසෙවත් බලමු...
    ජයවේවා

    ReplyDelete
    Replies
    1. හෙහේ!! ස්තූතියි මලේ!

      Delete

කල් ඇත්නම් අදහසක් ලියා යන්න!